O samaín serviunos de desculpa para buscar un libro de medo, asi que entre outros lemos este ¡Mamasiña, que medo! .Na reunión do club fixemos un resumen do libro para acabar falando do que nos dixo a cada un esta historia, por certo non a vimos como unha historia de medo, senon mais ben como unha ensinanza da relacion entre compañeiros.
O xigante xuvenco non comía a xente por placer senon por outros problemas.
Todos se necesitaban uns os outros, e cando se deron conta os problemas solucionaronse e as xentes da vila xa non viviron atemorizadas.
É moi importante a colaboración e a disposición para axudarnos uns os outros.
No hay comentarios:
Publicar un comentario